درمانهای دیابت و تراکم بافت پستان

 8 مارس 2016- یک مطالعه ی بزرگ نشان داده است، درمانهای خوراکی دیابت، دانسیته ی ماموگرافی را که یک عامل خطر قوی برای سرطان پستان محسوب می شود، کاهش می دهند، درحالیکه تزریق انسولین تراکم ماموگرافی را افزایش می دهد. این اولین بار است که اطلاعاتی در مورد تأثیر درمان دیابت و انسولین بروی سرطان پستان مورد مطالعه  قرارگرفته است.

محققان در کنفرانس اروپایی سرطان پستان اعلام کردند درمان دیابت چه بروش تغذیه ای و یا درمانهای خوراکی نظیرمتفورمین سبب کاهش دانسیته ی ماموگرافی(MD)می شود درحالیکه بنظر می رسد تزریق انسولین موجب افزایش MDمی گردد. اگر چه مطالعات قبلی ارتباط دیابت با کاهش دانسیته ی سینه در ماموگرافی را مطرح کرده اند، اما این اولین بار است که اطلاعاتی در مورد درمانهای دیابت و تزریق انسولین  و ارتباط آن با تصاویر ماموگرافی پستان مطرح شده است.

 دکتر آندرسون استادیار اپیدمیولوژی از دانشگاه جنوبی دانمارک و همکارانش به مطالعه ی 5944 زن (4500 نفراز آنها یائسه بودند) که در مطالعه ی تغذیه دانمارکی، سرطان و سلامت شرکت داشتند و در فاصله ی سالهای 1993 تا 2001 ماموگرافی انجام داده اند، پرداختند. میانگین سنی این افراد 56 سال بود و 137 (2.4درصد) نفر از آنها  به دیابت مبتلا بوند، در 3180 (56.3 درصد) نفر ، دانسیته ی سینه بالا یا بصورت مخلوط (تراکم کم و زیاد ) گزارش شد.

 دکتر آندرسون می گوید: زنان مبتلا به دیابت کمتر دارای سینه های متراکم یا مخلوط بودند درحالیکه تجمع چربی درسینه های آنها بیشتر مشاهده می شد. این نتایج بعد و قبل از تنظیم نتایج برای سایر فاکتورها  نظیر اضافه  وزن بدست آمد.

 این ارتباط همچنین در44 زن دیابتی که بیماریشان تنها از طریق تغذیه کنترل شده بود و در62  فرد دیگر که تحت درمان خوراکی دیابت بودند، مشاهده گردید، اما در زنان تحت درمان با انسولین افزایش تراکم سینه( یا مخلوط) مشاهده گردید. این ارتباط با وضعیت یائسگی یا شاخص توده ی بدنی  تغییری نکرد.

 دیابت با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه ارتباط دارد اما مکانیزم های دقیق آن هنوز بخوبی مشخص نیست یکی از خصوصیات سلولهای سرطانی توانایی رشد سریع وغیر قابل کنترل و مقاومت در برابر مرگ برنامه ریزی شده است که در سلولهای غیر سرطانی اتفاق می افتد. بنابراین فاکتورهای رشد در ایجاد و پیشرفت دیابت بسیار حیاتی هستند، ما می دانیم  که انسولین یک فاکتور رشد مهم برای تمام بافت های بدن است وهمچنین بسیار محتمل است که سبب افزایش تراکم پستان شود.

دکتر آندرسون می گوید: مطالعه ی ما تنها مطالعه ای است که تأثیر انسولین بر تراکم پستان را مورد مطالعه  قرارداده است. درحال حاضر ما می خواهیم تحقیقات خود را بروی این زنان و پیگیری وضعیت  سرطان سینه و تأثیر درمانهای مختلف دیابت بر خطر ابتلا به سرطان سینه را ادامه دهیم، چنانچه بتوانیم ارتباطی را بیابیم باید به بررسی تأثیر بالا بودن تراکم سینه بر ابتلا به سرطان یا سایر عوامل مرتبط بپردازیم.

محققان همچنین  قصد دارند در یک مطالعه در مقیاس بزرگ به بررسی ارتباط داده های تراکم ماموگرافی  و اطلاعات مربوط به درمانهای دیابت وانسولین از ثبت  نسخه ها در کپنهاگ  بپردازند.

دانسیته ی پستان یکی از فاکتورهای خطر قوی برای سرطان سینه است خطر ابتلا به سرطان پستان برای زنانی که دارای تراکم بالایی از پستان هستند( بیش از 75 درصد) نسبت به زنانی با دانسیته ی کمتر از 25 درصد، 4  تا 6 برابر است.

با این حال محققان تاکید می کنند اگرچه این یافته ها نشاندهنده ی ارتباط درمان با انسولین و تراکم  پستان است اما بیان کننده ی افزایش خطر سرطان سینه در افراد دیابتی نیست. دانسیته ی پستان تنها یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان است.

دکتر آندرسون می گوید: خوش بختانه  در دانمارک بانک اطلاعاتی بزرگی در مورد تراکم  پستان  از طریق مطالعه ی DCH  فراهم  شده است  که با استفاده از آن  می توان عوامل مختلفی را که برسلامت  پستانها تأثیر می گذارد را شناسایی کرد. امکان  تحلیل چنین  اطلاعاتی  در یک گروه منسجم  بدان معنی است که ما می توانیم مطالعات بیشتری را برای بررسی این ارتباطات انجام دهیم، تا آن زمان به همه ی زنان تغییر سبک زندگی، پرهیز از چاقی، پرهیز از مصرف الکل و انجام ورزش بیشتر توصیه  می شود.

 مدیر این کنفرانس پرفسور فاطمه  کاردوسو، مدیر واحد پستان مرکز بالینی Champalimaudدرلیسبون پرتقال  می گوید: باید درباره ی نقش مسیر انسولین  در سرطان  پستان مطالعات بیشتری انجام شود، این مطالعه نشان داد ارتباطی بین درمان دیابت و تراکم سینه که یک فاکتور خطر مهم برای سرطان  است، وجود دارد، من  امیدوارم این یافته ها منجر به انجام  تحقیقات بیشتری بروی داروهای ارزان و قابل دسترسی مانند متفورمین شود نه تنها  به دلیل تاثیر آن در کاهش تراکم پستان بلکه برای خطر کلی سرطان سینه.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2016/03/160308211706.htm